Համբարձման չորեքշաբթի, լույս հինգշաբթի գիշերը համարվում էր խորհրդավոր ու զարմանալի գուշակությունների, հրաշալիքների ու կախարդանքների գիշեր: Աղջիկները մեկական ձու էին դնում տանիքին, որպեսզի հրեշտակները ձվի վրա իրենց բախտը գրեին: Առավոտյան ստուգելիս` ձվի վրա կարմիր նշաններ գտնողներին երջանկություն, սև նշաններ գտնողներին դժբախտություն էր սպասվում: Այդ կախարդական գիշերը չարքերը կարող էին հարս ու աղջիկ փախցնել, ուստի մարդիկ իրենց կենդանիներով ու ընտանիքներով բացօթյա էին անցկացնում: Համբարձման գիշերը չարքերի փախցրած հարս-աղջիկը միայն մեկ տարի հետո կարող էր վերադառնալ:

Ժողովրդական հետաքրքիր ավանդույթով է հայտնի նաև Կաթնապուրի արարողությունը: Առավոտը բոլոր ընտանիքներում սկսվում էր կաթնապուր եփելով։ Որոշ տեղերում կաթնապուրը եփում էին խմբովի, թաղերով կամ հարևաններով, և մի քանի շերեփ շաղ տալիս արտերի շուրջը, նախ հնձի առատությունն ապահովելու նպատակով, ապա արտը մորեխից ու կարկտից պաշտպանելու համար։ Բոլոր դեպքերում այդ օրվա կաթնապուրը մատաղ էր, այն բաժանվում էր առնվազն յոթը տեղ։ Շատ ընտանիքներում Զատիկից մինչև Համբարձում կաթնապուր չէին եփում և Համբարձմանն առաջին անգամ եփվող կաթնապուրն ուտվում էր հատուկ հանդիսավորությամբ: Ժողովուրդը հավատում էր, որ այն մարդը, ով առաջինը կճաշակեր կաթնապուրը, կլիներ տարվա հաջողակը:

Հինգշաբթին տոնական հանդիսությունների հիմնական օրն էր: Տոնական հագուստով և ծաղիկներով զարդարվում էր ամեն ինչ՝ տները, անասունները, սրբավայրերը: Աղջիկները երգելով շրջում էին տնետուն, ծաղկեփնջեր և ջուր նվիրում անցորդներին: Ամեն մեկն իր նշանը՝ որևէ զարդ, կոճակ, գցում էր փարչի մեջ, վերջում փարչը պահում էին ինչ-որ թաքուն տեղում, որ գիշերը մնար բաց երկնքի տակ, և բոլորի բախտերը լցվեին բախտագուշակ ու բախտ բաժանող փարչի մեջ: «Վիճակը» շրջելիս աղջիկները երգում էին.

Էսօր մեծ Համբարձում է,

Հանաներ, նաներ, նաներ,

Ծաղիկների հարցում է, (աղջիկների հարցում է)

Ջանաներ, նաներ, նաներ:

Կեսօրին սկսվում էր վիճակահանությունը: Աղջիկներից ամենակրտսերը (մինչև 7 տարեկան) հարսի զգեստ էր հագնում և խորհրդավոր փարչի միջից հանում ամեն մեկի վիճակը, որն ազդարարում էր բարի բախտ կամ անհաջողություն: Դրական արդյունքի դեպքում երգում էին.

Վիճակ, վիճակ, դուս էլավ,

Վիճկի վրեն լուս էլավ,

էս ի ՞նչ բարի բախտ էլավ:

Իսկ հակառակ դեպքում.

Առակ էլար մէջ գեղին,

Սիրտդ ընկավ օձու լեղին,

Քո հորն ու մորը ի ՞նչ ասեմ,

Որ քե տվին տախ տղին:

Ջան վիճակ, ջան, ջան,

Ջան ծաղիկ, ջան, ջան:

Այս արարողությունը կոչվում է «Ծաղիկ գովել»: Ծաղիկների, ծառերի, տերևների միջոցով հմայություններ և գուշակություններ են կատարվել, իսկ ծաղիկներն ու տերևները բուժիչ նշանակություն են ունեցել: Վերջում «Ծաղկամերը» նվիրվել է եկեղեցուն:

Համբարձման տոնի կարևոր մասն էին կազմում նաև փոխայցելությունները. նոր նշանվածների և նորապսակների ընտանիքները հյուրընկալվում էին միմյանց, փոխանակվում նվերներով և քաղցրավենիքներով: Սգավոր ընտանիքները ևս գտնվում էին հարազատների ուշադրության կենտրոնում:

Ինչպես բոլոր տոները, համբարձումը ևս սկսվում էր ուխտագնացությամբ, եկեղեցական կարգից հետո սկսվում էր ժողովրդական տոնախմբությունը՝ կերուխում, տոնավաճառ և երգ ու պարի անվերջանալի շրջան: Այն սրբավայրերում, այն բնակավայրերում, որտեղ Կաթնապրի կամ համբարձման տոնը համարվում էր ամենագլխավորը, պարերգերը կոչվում էին նաև Կաթնապրի երգեր, որոնց քառյակները նույն վիճակի մանիներն էին, որ երգվում էին զանազան մեղեդիներով և ուղեկցվում այդ շրջանին բորոշ պարատեսակներով:

Հեթանոսական սովորույթներով ու քրիստոնեական գաղափարներով միաձուլված այս տոնը բնության բարիքները գնահատելու, միմյանց աջակցելու և բարեկամական կապերի ամրապնդելու հրաշալի առիթ էր ժողովրդի համար: